یاد سفر

یاد ایامی که ما اندر سفر

هر دو خوش بودیم و از هم در حذر

بقعه سید محمد در کنار

بر فراز اسب خوبی ها سوار

هر دو میرفتیم باهم باشکوه

تا نشینیم بر فراز سنگ کوه

یادکوه و یاد آن افتادنت

دست من آمد بسوی دامنت

یاد سید محسن و آن باقلوا

باقلوایی بس گران و پربها

یاد رکن الدین و آدرس دادنت

حمد و سوره بر شهیدان خواندنت

یاد دست و بوسه پر مهر تو

سینه بر سینه شدم در سِحر تو

یاد آغوشِ پر از مهر و صفا

از کجا آرم مُفک با مَز، خدا

شاید آید رفتنی بهر سفر

پس صبوری میکنم روز دگر